แอลคะเฮสต์ได้รับการตอบรับที่ดีโดยทั่วไปจากนักวิจารณ์ที่มองในฐานะเกมนำเข้า[23][26][27][28] เกมนี้ได้รับคะแนน 21.2 จากคะแนนเต็ม 30 ในแบบสำรวจความคิดเห็นสาธารณะที่จัดทำโดยแฟมิลีคอมพิวเตอร์แมกกาซีน[29] ส่วนเทร์รี อากิ จากนิตยสารอิเล็กทรอนิกเกมมิงมันทลีมองว่าเกมนี้เป็นเกมยอดเยี่ยมที่คล้ายกันกับไฟนอลแฟนตาซี II (เวอร์ชันญี่ปุ่นคือไฟนอลแฟนตาซี IV) และซีเครตออฟมานา (เวอร์ชันญี่ปุ่นคือเซเก็นเด็นเซ็ตสึ 2) ของบริษัทสแควร์[1] รวมทั้งฌอง-ฟรองซัวส์ มอริส จากจอยแพด ยกย่องการนำเสนอภาพและเสียง, ความสมดุลระหว่างแอ็กชันและการผจญภัย, เพื่อนร่วมทางที่หลากหลาย และระบบการต่อสู้ที่ชวนให้นึกถึงเกมโซลเบลเดอร์แต่ตั้งข้อสังเกตว่าถึงแม้ข้อความภาษาญี่ปุ่นอาจเป็นปัญหา แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางการผ่านทุกเลเวล[26] ส่วนโทนี มอต จากนิตยสารซูเปอร์เพลย์ยกย่องกราฟิก, รูปแบบการเล่น และการออกแบบด่านของเกม แต่ติเตียนแง่มุมต่าง ๆ เช่น ปริศนา และการขาดปฏิสัมพันธ์ที่เหมาะสมระหว่างตัวละคร[27]

แกรี แฮร์รอด และร็อบ ไบรต์ จากนินเท็นโดแมกกาซีนซิสเตม (ออฟฟิเชียลนินเท็นโดแมกกาซีน) ให้ความเห็นเชิงบวกต่อแอลคะเฮสต์สำหรับด้านกราฟิก, เสียงเอฟเฟกต์ และรูปแบบการเล่นที่สนุกสนาน แต่รู้สึกว่าดนตรีไม่ได้สื่อถึงบรรยากาศและติเตียนการกระทำที่ซ้ำซาก[24] ส่วนนิตยสารคอมพิวเตอร์และวิดีโอเกมส์ให้ความเห็นเชิงบวกเกี่ยวกับภาพและสไปรต์ที่หลากหลาย, เอฟเฟกต์เสียง และรูปแบบการเล่น แต่ติเตียนดนตรีและความซ้ำซ้อน[22] นอกจากนี้ โรเบร์โต การ์นีเชลลี จากซูเปอร์เกมเพาเวอร์ได้เน้นถึงแอ็กชันและกราฟิกที่เข้มข้นของเกม[2] ในขณะที่ปีเอฟรันโก เมเรนดา และมัสซีมีลีอาโน ดีอาโก จากซูเปอร์คอนโซลยกย่องความสามารถในการเล่นและความท้าทายเนื่องจากระดับความยากหลายเลเวล แต่ติเตียนโน้ตเพลง[25]

นิตยสารรีโทรเกมเมอร์สังเกตเห็นการผสมผสานระหว่างองค์ประกอบเกมแอ็กชันกับเกมเล่นตามบทบาท, กลไกของพันธมิตร และการเข้าถึงได้เนื่องจากการใช้ภาษาญี่ปุ่นเพียงเล็กน้อย[28][30] ส่วนซาชีจากเฌอวิดีโอ.คอม ยกย่องการออกแบบในด่านที่หลากหลาย, รูปแบบการเล่นโดยการหยั่งรู้ เช่นเดียวกับบรรดาผู้พิทักษ์และพันธมิตรที่เพิ่มความหลากหลายในการเผชิญหน้าศัตรู แต่รู้สึกผสมปนเปกับดนตรี และติเตียนความสั้นของเกม, บทเกม ตลอดจนดันเจียนที่ซ้ำซาก[31] นอกจากนี้ กงซาลู ลอปิส จากนินเท็นโดไลฟ์ได้ยกย่องแอลคะเฮสต์สำหรับการควบคุมโดยสัญชาตญาณ, รูปแบบการเล่นสไตล์อาร์เคด, เพลงของจุง อิชิกาวะ และภาพที่ละทิ้งรูปแบบการทำให้ตัวการ์ตูนมีรูปร่างผิดสัดส่วนที่มีอยู่ดกดื่นในระบบซูเปอร์แฟมิคอม[7]